Bir an daldım derin düşünceye

İçimi sardı , tatlı bir heyecan

Hayalimi saldım gündüze,

geceye Sonsuza yol aldım oradan

Ebede uzanan, ufkumda bana,

Bir akrep oldu, bir yelkovan

Hayat olup kattı, canıma can.

Filim gibi aktı ve geçti zaman

Denizlerde dalga dalga kabardı

Sırla doldu . sanki, bahr-ı umman.

Gençliğim servet, önümüz tozduman

Gelecek aydınlık, gelecek ümit

Zamanla yarıştım o zaman

Bana hayat pınarı oldu Kırıkhan .

Zavallı, miskin ve de gariban

Bir köy çocuğuydu, şu satırı yazan

Kırıkhan’da büyüdü, Kırıkhan’da okudu .

İlim ehli, ruh mimarı biricik hocasından

Öğrendi hayatı, ilim kaptı ondan .

Adı Sertti. Lakin pamuk gibi yumuşaktı

Binlerce gence kucak açtı, ışık yaktı

Derya idi, hazineydi, gönüllerde sultandı

Nazik ruhum şuan hasretiyle yandı.

Kırıkhan’a renk kattı o “aziz” adam

Hizmetini rabbim bilir, anlatamam.

Arıyoruz onu. Daha çok arayacağız

Onlar gibisini zor bulacağız .

Bizce bir veliydi , Hakkın nazarında

Şimdi fatiha bekliyor nurlu mezarında

Onun için Kırıkhan’a ben de sevdalandım

Onun hatırına bu şehirde kaldım

Güzel Kırıkhan, bana hayat pınarı

Sundu, çatlayan, dudaklarıma,

Şirin, berrak, soğuk suları …

Hayat buldum, o tatlı sularla.

Genç hissettim kendimi, hatıralarla…