Hoyrat 12 Eylül ihtilalinin olduğu,ülkenin bir milyona yakın evladının mahpuslara kapatıldığı,ağır işkencelerden geçirildiği,Şair Nev zat Çelik’in hapiste sırf anacığının elinin değdiği mektuplara işkencecilerinin eli,gözü değmesin diye anasından mektup istemediği yıllardı. Ihtilalci kafalar işkencelerle yetinmiyor aynı zamanda tek tip insan yetiştirmeyide zorunlu kılıyordu.

Ders kitaplarında Nazım Hikmet yasaklı,Ozan Arif firarda,Sezai Karakoç yok,Necip Fazıl’ın ne işi var!Kart kurt seslerinin Diyarbekir zindanlarını titrettiği yıllardı.Bu yıllar memurlar ütülü pantolon,ceket,kravat, hergün sakal traşı,kısa saç uygun adım yürüyüş modundaydılar.Bayan çalışanlar diz altı etek,saçlar düzgün, makyaj yasak!Öğrenciler üç numara saç tıraşı,siyah önlük, ütülü pantolon,beyaz yakalık.Türk sinemasının zirvede olduğu yıllar.

Her ilde ilçede onlarca sinema.Iste bu yıllarda ortaokul öğrencileri olarak idolümüz Cüneyt Arkın.Teneffüslerde okul bahçesinde cüneyt gibi karateler yapardık.Birde ona benzemek için üç numaradan biraz uzamış saçlarımızın ön kısmını suyla ıslatıp güç bela arkaya yatırdık mi al sana Cüneyt!Bütün gavurları tek tek kılıçtan geçiren Kara Murat.Bizansa kan kusturan Malkoçoğlu.Yeminini bozan eski komiser Murat,dünyayı kurtaran adam…Tabi saçlar geriye yatarsa…Birde şu soru kalacak hep zihnimde;istisnasız herkesin Cüneyt’ e özendiği Türkiye’ de bu kadar Erol Taş bu kadar Sütçü ve bu kadar Zübük nasıl türedi???