Haziran’ın sonuna doğru hızla yaklaşıyoruz. Yarın ne olacağından hiç kimsenin bilgisi yok. Ancak beklentilerimiz var, inancımız var, umudumuz var.

Bazen gelen telefonlar oluyor, hal hatır faslından sonra Yeni Normal Hayat ile ilgili şikayetler başlıyor. “Kimse maske takmıyor, kimse sosyal mesafeye uymuyor. Gençler çok sorumsuz. N’olacak milletin hali” gibi sohbetler sürüp gidiyor. İşini kaybedenler, işyerini kapatanlar, çare arayanlar, aradığı huzuru ve refahı bir türlü bulamayanlar. Saymakla bitmeyen serzenişler. İyi de çare ne?

Çare; kurallara uymak. Kimseyi tedirgin etmemek. İnsanların yaşam hakkına saygılı olmak. Maskesiz sokağa çıkmamak. Temizliğe çok çok dikkat etmek. Sosyal mesafe denilen araya sınır koymak. Çok mu zor…