Daha ilkokul beş veya ortaokul birinci sınıfta iken (1969-1970) çizgi roman Tarkan ile başladım okumaya. Tarkan mecmuası (dergisi), Büyük Hun İmparatoru Atilla’nın elçisi, fedaisi olan Tarkan’ın maceralarını anlatır. Hatta Sezgin Burak’ın yazıp çizdiği, haftada bir Çarşamba günleri çıkan Tarkan dergisinin bazı sayılarını ortaokul ikinci sınıfta İş Bilgisi dersinde (İş Teknik) cilt yapmıştım. Derken Kara Murat, Zagor, Teksas, Tommiks gibi çizgi romanları da okumaya başladım. Sonra ortaokul ikinci sınıfta Türkçe öğretmenimiz rahmetli Nuriye Çeltik iki tane romanın özetini çıkartmamızı ödev olarak vermişti. Okuduğum ilk romanlar bunlardı. Hem de altını çizerek okuduğum ve özetini çıkardığım. Nuriye Çeltik daha sonra şimdi sevgili arkadaşım olan A. Vasi Köse ile evlenmişti.

         Babamın görevi sebebiyle Hatay’ın Hassa ilçesinin Aktepe nahiyesinde oturduğumuz yıllarda Nahiye Müdürü Kemal Oğuz Toraman’ın evi bitişik komşumuzdu. Aynı zamanda kızları Gülay ve Şenay da arkadaşımdı. Aktepe’den Kırıkhan’a liseye aynı araba ile birlikte gidip gelirdik. Kemal Oğuz Toraman kültürlü, okuyan beyefendi biriydi. Evinin bir odasının ortasında kitaplar yığın halinde dururdu. Okumak istedikleri kitapları bu yığından alır okurlardı. O günlerin aktüel dergilerini de takip ederlerdi. Bu görüntü bende zamanla iz bırakmıştır. Kemal Oğuz Toraman, bana okuma ve kitap hususunda zamanla bir model olmuştur.

               Yüksekokul yıllarımda ise devletten aldığım üç aya bir 1455.-TL kredinin bir kısmı ile bir miktar kitap alır geri kalanı ile de bir ay idare ederdim. Diğer iki ay ise babamdan destek gelirdi. Bu yıllarda Ülkü Ocakları Derneği ve sonra Ülkücü Gençlik Derneği’nde aktif yöneticilik görevi alışımla ve Ülkü-Bir’e sık sık uğramamla birlikte kitapla olan ilişkim daha da artmıştı. 1970’li yılların ikinci yarısında ilçem olan Hassa’da o zamanki belediye binasının altında bir dükkân vardı. Sahibi Osman Er amca. Bu dükkânda Osman Er amca daha önceleri gazete bayiliği de yapmıştı. Bayiliğini benim de akrabam olan Hüsnü Kılıç’a (Salihçavuşoğlu) devretmişti. Bu dükkân küçük ama hem bakkal, hem manav, hem de kitapçı idi. O zamanlar İstanbul’da Ötüken, Dedekorkut, Oymak, Orkun, Yağmur, Boğaziçi, Damla, İrfan, Kubbealtı gibi yayınevleri bulunmaktaydı. Bu yayınevlerinin bir kısmının kitaplarını il il, ilçe ilçe kitapçılara dağıtımını yapan ANDA Dağıtım vardı. Bu ANDA Dağıtım’ın arabası geldiğinde Osman Amca bana, “Adil, arabadan okunacak kitapları seç, alayım” derdi. Ben de arabanın içine geçer kitap seçerdim. Araba dediğim; her tarafı kapalı, içi raflı ve rafları kitap dolu bir kamyon.

         

       1970’lerin sonlarına doğru         Hüsnü Kılıç (Salihçavuşoğlu) gazete bayisi iken Hergün gazetesini abone yoluyla Hassa’da en çok satılan gazete durumuna getirmiştim. Ben, Hergün ve Tercüman gazetelerine abone idim. Ayrıca karşıt görüşlü gazeteleri de okurdum. Hatta onlara abone olduğum da olurdu. Gazeteler zaman zaman kupon karşılığı kitap ve ansiklopedi veriyorlardı.

             

             Şu an kitaplığımda o kitaplardan bulunmaktadır.

              Kitap okuma alışkanlığını kazanınca “zaman ve mekân bulamıyorum, fırsatım olmuyor” mazeretine sığınmıyorsunuz. İstedikten sonra en ölü zamanda bile kitap okunabilir. Her fırsatı kitap okumak için değerlendirmek mümkündür. Daha sonraki yıllarda otobüsle yaptığım uzun yolculuğun dışında kısa mesafeli dolmuşla yolculuk yaparken de çok kitap okudum. Kitabı okurken önemli gördüğüm satırların altını çizerim. Bu bende alışkanlık yaptı. Hatta altını çizdiğim satırların bazılarını zaman zaman gazetede “Altı Çizili Satırlar” veya “Altını Çizdiğim Satırlar” üst başlığı ile yayınladım. Gazetelerde yayınlanan beğendiğim bazı köşe yazılarının fotokopilerini bazı arkadaşlara posta ile gönderdim. En iyi hediyenin kitap olduğuna inanıyorum. Çok kişiye kitap hediye etmişimdir. İnsanı yanıltmayan, aldatmayan en iyi arkadaşın da kitap olduğunu düşünüyorum. Kitapların yararını görmemiz için yapacağımız iş kitabı zamanında okumaktır. Zamanından önce de, sonra da okunan kitap bize gerektiği kadar faydalı olamaz.

                 

            Kitabı yıpratmadan okumak ve muhafaza etmek gerekir. Kitap, 180 derece açılarak okunmaz. Bükülerek okunmaz. Okurken muhakkak önemli gördüğüm satırların altını çizerim. Bazen sayfaların kenarlarına notlar düşerim. Okuduğum kitaba sahip olmak isterim. Ödünç kitap vermeyi de sevmiyorum.

          Evimin yatak odasında, gardırobunda, kilerinde, salonda bile kitap var. Her tarafımız kitap. Kitap okumayı, kitap toplamayı seviyorum. Yıllardır kitap alırım, okurum, yazarım. Yazı hayatımdaki dosyalar halindeki birikimlerimi 2006 yılından itibaren her sene bir kitap yayınlamayı planladım. Ve 2006 yılında ilk kitabım “Yönetici Nasıl Olmalı?” İstanbul’da Bilgeoğuz Yayınları tarafından yayınlandı. İkinci kitabım “Bir Öğretmenin Notları” 2007 yılında İstanbul’da Ufuk Ötesi Yayınları tarafından yayınlandı. Üçüncü kitabım “Türkeş İçin Ne Dediler?” 2008 yılında İstanbul’da Bilgeoğuz Yayınları’ndan çıktı. Dördüncü kitabım “Hayat Levhaları” 2009 yılında İstanbul’da Bilgeoğuz Yayınları’ndan çıktı. Beşinci kitabım “Derin Sözler” 2010 yılında Ankara’da Berikan-Ofset Matbaacılık’ta basıldı. Altıncı kitabım “Bayraklaşan Şiirler” 2013 yılında Antakya Belediyesi Kültür Yayınları tarafından yayınlandı. Yedinci kitabım “Hatay Kitapları” 2015 yılında Hatay Büyükşehir Belediyesi Kültür Yayınları tarafından yayınlandı. Sekizinci kitabım “Her Gün Bir Fıkra” 2016 yılında Hatay’da Murat Sabah Matbaası’nda basıldı. Dokuzuncu kitabım “Hayat Dersleri” ise 2016 yılında Hatay’da Murat Sabah Matbaası’nda basıldı.

Bu sürede, kişisel kazancım aldığım ve temin ettiğim kitaplar ile yazdığım dergiler ve yayınlanmış kitaplarımdır. Biricik evladım oğluma bırakacağım miras budur.

Kitaplarım, evin her tarafını işgal ettiği için eşimle zaman zaman köşe kapmaca oynarız. Kitaplar biraz emperyalisttir. Yayılmacıdır. Zira boş gördüğü alanı işgal eder. Bu yüzden eşimle kitaplarım arasındaki ilişki iki kuma arasındaki ilişki gibidir. Yazılarla, gazetelerle, dergilerle ve kitaplarla geçirdiğim zaman biraz da ailemle geçireceğim zamandan çalınmadır. Onun için sevgili eşimin ve canım oğlumun haklarını helal etmelerini diliyorum.

Gittiğim yerlerde mümkün mertebe kitapçıları gezerim. Kitapları incelerim; önsözünü, son sözünü, arka kapak yazısını, künyesini ve içindekiler kısmını okurum. Kitap ile ilgili bilgileri edinirim. Kitabı alıp almayacağıma böylece karar veririm.

Bu alışkanlık daha sonraki yıllarda kitap tanıtım yazıları yazmaya yöneltti beni. Beş yıl boyunca değişik dergi ve gazetelerde yüzlerce kitabın tanıtım yazılarını yazdım. İşte “Hatay Kitapları” adlı kitabım da bu yazılardan oluşmaktadır.

Bazı gazetelerde belirli günler kitap tanıtım köşeleri bulunmakta veya kitap ekleri vermektedir. Bir tarihte aşağıdaki tablo bazı gazetelerin ne zaman kitap eki verdiğini göstermektedir. Hâlâ veriliyorsa bu eklerden de kitaplar hakkında bilgi edinmek mümkündür.