gerçektir. Sağlık çalışanlarının yurt dışına gitmeleri son günlerde çoğalmaktadır. Ayrıca sağlıkta personel hareketliliği diğer kurumlara göre daha yoğundur. Çalışanlar çok sık yer değiştirmektedir. Bu durum yetişmiş bir elemanı aynı yerde uzun süre tutmayı zorlaştırıyor. Sağlıkta meslek ve branş çeşitliliği oldukça fazladır. Sağlık hizmeti ekip çalışmasıdır. Ekibin bir unsuru eksik olduğunda hizmet aksamaktadır. Ekibin bütün unsurlarını bir arada tutmak çok önemlidir.
Sağlıkta İnsan Kaynakları, günümüzde çağdaş ülkelerin kalkınma planlarında önemli bir yere sahiptir. Teknoloji ve bilimdeki tüm gelişmelere rağmen, tüm dünyada sağlık alanında en önemli kaynağı, hâlâ sağlık personeli oluşturmaktadır. Bu sebeple, ülkelerin sağlık hizmetlerini planlama, sunma ve geliştirme süreçlerinde özellikle üzerinde durmaları gereken konu, sağlıkta insan kaynağıdır. Bundan dolayı, sağlık sistemimize uygun, ihtiyaca yönelik yeterli nitelik ve nicelikte, donanımlı sağlık insan kaynağı yetiştirmek; mezuniyet öncesi ve sonrası eğitim programlarını ihtiyaca uygun yapmak; doğru sayıda sağlık personelini, doğru yer, doğru zaman ve doğru motivasyon ile istihdam etmek ve bu sayede etkili ve verimli bir sağlık hizmeti sunmak ve sağlık sektörünü geliştirmek için sağlıkta insan kaynakları geliştirme sürecini iyi planlamak gerekir.
Gerçek anlamda bir iyileşmenin sağlanabilmesi için insan faktörüne önem ve öncelik verilmesi gerekmektedir. Sağlık çalışanlarının özlük hakları düzeltilmelidir. Sağlık çalışanları arasında dengesiz bir ücret dağılımı söz konusudur. Sadece çalışırken değil emeklilikte de maaşın iyileştirilmesi gerekir. Genel idare hizmetleri sınıfında olanların durumları geri kalmış, adeta üvey evlat muamelesi görmektedir. Bunların da mali yönden durumlarının düzeltilmesi çalışma barışı açısından önemlidir.
Sağlık sektöründe çalışanların hizmet sunum kalitesi, mesleki beceri ve değişen şartlara uyum sağlayabilme esnekliği açısından yeterli olmaları gerekmektedir.
İnsan kaynakları; sunulan hizmetlerin kalitesinin, özelliklerinin ana belirleyicisidir.
Sağlık çalışanlarının hasta ve hasta yakınlarıyla olan ilişkilerinde zaman zaman meydana gelen kötü hadiselerin olmaması için sağlık çalışanlarının iletişim ve insan psikolojisi hususunda yeterli bir eğitim almaları faydalı olacaktır. Sağlık çalışanlarının empati duygularının gelişmiş olması şarttır. Hasta ve hasta yakınlarının normal beklentilerinin karşılanması gerekir. Doktor tarafından hastanın hastalığının teşhisi ve tedavisi konusunda hasta ve hasta yakınını tam anlamıyla bilgilendirme eksikliği yaşanmaktadır.
Üniversitelerde yönetim alanında eğitim programları mevcuttur; ancak yöneticilerin hizmet içindeki rolleri ve yönetici tanımı, liderliğe dayalı yöneticilikten çok, mevcudu idame ettirmeye yönelik bir idareciliğe odaklanabildiği görülmektedir.
Bir kuruluş yeterli personele sahipken, işveren-çalışan ilişkilerinin iyi gitmemesi ve çalışanlarının motivasyonunun düşük olması gibi sorunları yaşayabilir. Bir diğer kuruluşta personel sıkıntısı çekilmekle birlikte çalışanların motivasyonu daha yüksek olabilir. Bu kuruluşların her biri için karşılaşılan sorunlar ve olası çözümler farklıdır. İş yerinde başarı için işveren-çalışan ilişkisinin seviyeli ve düzgün olması böylece huzurun tesis edilmesi taraflarca temin edilecek bir durumdur.
Çalışan bütün personel, statülerini devam ettirmek için belirli aralıklarla eğitime alınmalıdır. Hem yeni bilgi edinilmesi hem de gelişen teknolojiye ayak uydurulması açısından önemlidir.
Sağlık hizmetlerinde yönetici eğitimi ihtiyaçlarını karşılamak amacıyla mezuniyet sonrası yönetici eğitimi verilmelidir.
Teknik ve idari yönetici kadroların daha becerili insan kaynakları yönetimi konusunda eğitimine daha fazla ağırlık verilmelidir.
Bütün yöneticiler, pozisyonlarının seviyesine göre yönetim becerileri konularında düzenli ve mecburi olarak eğitilmelidir.
Yapılan araştırmalar neticesinde çalışanları işten soğutan dokuz sebep şunlardır:
1- Amacı olmayan işler.
2- Yarım kalan projeler.
3- Ekipteki yanlış insanlar.
4- Ekipte sık sık insan değişimi.
5- Empati yapamayan yöneticiler.
6- Çalışmanın karşılığını alamamak.
7- Adaletsiz uygulamalar.
8- Liyakatin olmaması.
9- İletişim bozukluğu.
